riderblog - motoblogi społecznoœci scigacz.pl

Księża, to pedofile. Lekarze, to łapownicy. Ukrainki, to prostytutki. Dziennikarze, to ignoranci. Ekonomiści to nieuki. Polacy, to brudasy. Rosjanie, to złodzieje. Żołnierze, to mordercy. A motocykliści, to dawcy nerek... Witamy w uporządkowanym świecie Wiktora Legowicza.

Żeby nie było, osobiście zgadzam się tylko z jednym z powyższych twierdzeń, ale to dygresja.

Oczywiście, chodzi o przedwczorajszą wypowiedź trójkowego redaktora od ekonomii, oraz jego dzisiejsze „przeprosiny”, o których mogę stwierdzić jedynie, że druga „Anty-monachomachia” to nie była... Delikatnie rzecz ujmując.

Wierzcie, lub nie, ale ja się takiej wypowiedzi spodziewałem i miałem w planie na nią poczekać, ale redaktorek wykonał ruch wyprzedzający. Wyjechał ze swą radością z powodu spadków w motocyklowej branży, która to radość jest motywowana naszym „dawcowaniem”, niemal idealnie miesiąc wcześniej, niż w zeszłym roku.

Tak! W przypadku Wiktora Legowicza jest to recydywa. Trzynastego lutego zeszłego roku wyskoczył z czymś niemal identycznym, co mnie nieco wpieniło i dlatego pozwoliłem sobie o tym napisać. Jak kto chce, niech poczyta.
Zastanawia mnie tylko, czemu wtedy nie odbiło się to tak szerokim echem? Byłem pewien jakiejś, chociaż minimalnej ruchawki na Ścigaczu, a tu cisza. Tym bardziej zastanawiające, że ścigaczowi redaktorzy przeglądają wpisy na riderblogu, dowody czego czasami się pojawiają. Mniejsza o to, pewnie akurat w zeszłym roku byli zajęci nabijaniem się ze stacji radiowych prezentujących muzykę techno...

Nie będę się rozwodził nad zawartością „merytoryczną” wypowiedzi głównego ekonomisty Trójki, ani informował Czytelników, co o tym myślę. Po jaką cholerę miałbym to robić, skoro mój wpis sprzed roku pasuje niemal idealnie, a ja jestem zbyt leniwy, żeby niwelować to „niemal”. Zrobię coś innego, bezwstydnie wykorzystując fakt, że nie jestem dziennikarzem i mogę sobie odpuścić „wyważanie” sądów i prezentowanych opinii.

Uznałem otóż, że wypowiedzi W. Legowicza, zarówno ta sprzed roku, jak i ta wczorajsza, wraz z „przeprosinami” dosyć jasno przedstawiają opinię owego dziennikarza na temat grupy społecznej, do której przynależę. Co więcej, zdradzają też ogrom ignorancji we wszystkich dziedzinach, o jakie przy okazji tej sprawy, jego wypowiedzi zahaczyły.

Na podstawie tego co powyżej stwierdzam, że człowiek ten ma mózg wypchany li tylko i wyłącznie stereotypami, które w sprawach pozaekonomicznych należą do tych najniższych lotów, niegodnych już nie tylko człowieka wykształconego, co kogokolwiek cywilizowanego. Z ekonomią jest odrobinę lepiej, ale na „proch” bym nie liczył.

Opinie godne najtańszych brukowców i portali plotkarskich, nijak mające się do rzeczywistości i śladowej chociażby logiki, każą wątpić w posiadanie przez W. Legowicza czegokolwiek, co można by uznać za przymioty intelektualne.

Co więcej, Pan Legowicz może sobie mieć poglądy bardziej sprymitywizowane, niż małorolny, przeżarty siwuchą pogrobowiec pegeeru na zapadłej wsi (wiem co mówię, na takiej wsi mieszkam i mam materiał porównawczy), dopóki nie będzie ich prezentować z pozycji redaktora prowadzącego, w ogólnopolskiej, publicznej stacji radiowej! Redaktorek po raz drugi (a nawet trzeci) pokazał, że do tej fuchy najzwyczajniej w świecie nie nadaje się.

I to jest właśnie ta różnica. Ja, jako bloger mogę sobie napisać, że „W.L pierdoli, jak potłuczony karzeł”, ale będąc na miejscu Pana Legowicza nie mógłbym tego powiedzieć, choćbym nawet w to wierzył bardziej, niż w cokolwiek innego.

A skoro Wiktor Legowicz tego nie rozumie (bo nie rozumie – brak przymiotów, jak pisałem), to najwyższy czas postarać się o etat w Fuck'cie, albo może w Pudelku. I sugeruję to w trosce o wizerunek Trójki. Bo gdy już zabraknie na jej falach Piotra Kaczkowskiego (oby jak najpóźniej!), to magia pozostałych trójkowych głosów może nie wystarczyć do przeważenia nad obrzydzeniem, jakiego za sprawą pewnego radiowego „ekonomisty” nabyłem.

 

LwG. Dziennikarze ekonomiczni to tępaki i nieuki. A przynajmniej trzeba zauważyć, że są pośród nich tacy.

P.S. A jeżeli kogoś interesuje, czy jest coś, o czym „naczelny krytykant” riderbloga pisze przychylnie, to zapraszam na kaskiemwmur. Czytajcie (nie tylko mnie), komentujcie, lajkujcie.