riderblog - motoblogi społecznoœci scigacz.pl

O perypetiach Trójmiejskich Moto-Mikołajów pisałem już kilka razy. Trochę zachwycałem się tą imprezą będąc pod wrażeniem tego, co powstało z wydarzenia o randze co najwyżej prywatnego happeningu, a wieści o czym zaczynają się rozchodzić po Świecie.

Pisałem o podzielanym przeze mnie niezadowoleniu znacznej części Trójmiejskiego moto-światka z zawirowań, jakie do klimatu tej imprezy zaczęła wprowadzać firma, która swego czasu wzięła na siebie niewątpliwy ciężar organizowania tego wydarzenia. Ale chyba niekoniecznie wzięła sobie do serca ideę stuprocentowego przekazywania zebranych środków na cel charytatywny i przejrzystości finansowej akcji.

Ode mnie dowiedzieliście się o alternatywnej akcji „niezadowolonych” zorganizowanej w stylu „starych” Moto-Mikołajów, kiedy grupka zapaleńców pomimo aury zafundowanej przez „Katrinę” ruszyła w objazd po Trójmiejskich domach dziecka i szpitalach. Wieźli prezenty ufundowane ze składek tych, co woleli „stary styl”.

Wreszcie pisałem o obawie rozpadu imprezy i nadziei na to, że jednak wszystkie zainteresowane strony dogadają się ze sobą i dadzą radę uchronić przed zanikiem tą wciąż młodą tradycję.
No i na sam koniec tłumaczyłem, skąd kolejna zmiana organizatora Trójmiejskich Moto-Mikołajów i że to akurat dobrze, że się tak stało. Tłumaczyłem, bo na Ścigaczu załatwili to jedynie ogólnikową notką, bez wnikania w szczegóły, czy przyczyny.

Życie dopisało ciąg dalszy. Do steru wrócili społecznicy i przynajmniej z mojego punktu widzenia, największy ich problem to pozbycie się smrodu, jaki zostawili po sobie „komercyjni”. A o tym, że smród się uczepił mocno i jest trudny do usunięcia może świadczyć taki fakt: Otóż mój rodzony brat, jeden z największych fanów tej imprezy (potrafiący wlec się na nią przez śniegi na swoim starym Dukacie!) i jednocześnie osoba, która wciągnęła mnie w temat, po raz pierwszy od lat nie chciał jechać na M-M. Był tak zniesmaczony tym, co się z tą imprezą wyprawiało, że od zeszłego roku zupełnie stracił zainteresowanie nią. I z tego to powodu przeoczył fakt, że „komercyjni” już tu nie rządzą.

„Społecznicy” czyli ci, którzy to wszystko stworzyli, wrócili (z posiłkami) aby kontynuować najlepsze tradycje. Ale nie zrezygnowali z tego, co było owocem sprzeciwu wobec komercjalizacji. Właśnie dlatego Trójmiejskie Moto-Mikołaje to teraz dwa w jednym:
Z jednej strony zbiórka poprzez dobrowolne wpłaty na konto „TSM”. Z tych pieniędzy zostały ufundowane prezenty dla 500 mieszkańców domów dziecka (właśnie trwa pakowanie), które to prezenty chwilę po głównej paradzie zostaną dostarczone dzieciakom przez grupki ubranych na czerwono motocyklistów. Wiadomo, prezenty fajna rzecz, ale nic nie jest lepsze niż przymierzenie się do wierzchowca, którym przyjechał Mikołaj!

A ze „starej” tradycji została parada, uczestnictwo w której wymaga wykupienia „cegiełki”, a wszystkie środki tak zebrane zostaną przeznaczone na wyżywienie małych potrzebujących. I tak jak „drzewiej bywało”, wszyscy organizatorzy i wspomagający jadą „za swoje”!
W tej liczbie „Elf Świętego Mikołaja”, alias „Marshal” dosiadający biało-czerwonego Dziadka Gixa. Ale o Trójmiejskich Moto-Mikołajach widzianych oczami „członka ekipy porządkowej” przeczytacie już niedługo, ale gdzie indziej.

LwG i ho-ho-ho! Organizatorzy właśnie dwoją się i troją, reszta zależy od Was, więc przybywajcie!


P.S. Niniejszym Dziadek Gix, Czarna Ciuchcia oraz ich najmłodsza koleżanka Różowa Scramblerynka mówią wszystkim „papa”. O dalszych losach moich wierzchowców i historii powstania Różowej Scramblerynki będzie można przeczytać już niedługo.

Dziękuję za czytanie, komentowanie i ocenianie. Wszystkim (absolutnie wszystkim) Wam życzę radosnego nawijania rozkosznych kilometrów i aby było Wam to dane w siodłach wymarzonych maszyn.
Do zobaczenia w trasie i przeczytania na kaskiemwmur.pl – EasyXJRider odmeldowuje się.