riderblog - motoblogi społecznoœci scigacz.pl

Oglądaliście może „Good Morning Vietnam”? Jest tam taka scena, jak prezenter radiowy (genialny Robin Williams) udaje na antenie, że dzwonią do niego żołnierze z różnych formacji, prosząc o zagranie jakiejś piosenki. Na przykład artylerzyści (z racji profesji nieco przygłusi): -Co chcieli byście usłyszeć? -Nie ważne co, byle głośno!

Po raz pierwszy widziałem ten film w czasach, kiedy dopiero zaczynałem poznawać pieniste smaki, a dla większości z nas szczytem dwukołowej technologii była MZ-ka. Nic dziwnego, że gdy znajomy zjawił się kiedyś na takiej, „oględzinom” nie było końca. Właściciel naszego wspólnego marzenia dobrodusznym okiem spoglądał z piedestału ławki na maluczkich tłoczących się przy ddr-owskiej, pierdzącej relikwii. Nagle wstał i z twarzą zdradzającą niespodziewane olśnienie stwierdził: „Coś mi ta MZ-tka niezbyt rasowo brzmi.” Po czym, przy pomocy wyszperanego gdzieś, zardzewiałego gwoździa i kamienia „stjuningował akustycznie” swój sprzęt. Ku uciesze gawiedzi.

Wiele lat później spotkałem się z opinią, że Aprilia RSV na seryjnych wydechach brzmi jak kosiarka. Kurcze, jaka kosiarka? Stary, no powiedz jaką to kosiarkę mam kupić, żeby moje dreptanie po zielonym nabrało nowego wymiaru! Cholera, nie dowiedziałem się i muszę dalej chodzić za tym co brzmi jak prawdziwa kosiarka, bo też jest prawdziwą kosiarką, już trzecią jaką „zajeżdżam”. Nie mniej, autor tego stwierdzenia wymienił puszki na akcesoryjne i teraz „to naprawdę brzmi soczyście” - a tak między nami, słuchu absolutnego (ani żadnego innego) on nie ma. Jak dla mnie to teraz zupełnie jak traktorek ogrodowy sąsiada w którym niedawno przepaliło kolektor wydechowy. I teraz ilekroć za płotem zaczynają kosić trawę, odruchowo biegnę do kuchni wstawić wodę, bo wydaje mi się, że mnie znajomy odwiedza...

Całkiem nie tak dawno temu, poprzedni właściciel Dziadka Gixa opowiadał mi o ciekawej rozrywce. Wracając do domu późnym wieczorem z przejażdżki, lubił odwinąć do czerwonego wokół sąsiedniego bloku, żeby sprawdzić w ilu oknach zapali się światło... Jakoś nie zapytałem, czy to mu poprawia trawienie, czy może erekcję przed snem, a to z powodu nadziei na upuszczenie z wywoławczej. A musicie wiedzieć, że Gix, chociaż wciąż wyposażony w seryjne (oryginalne!) puszki, to rozkręcony jazgocze strasznie. Już myślałem, że mnie we wsi wyklną z powodu mojej biało-czerwonej błyskawicy i w końcu ktoś stosik naszykuje, a tu niespodzianka – Dziadek Gix uchodzi za cichy motocykl... Kurcze, no taki niefart, chyba mi facet cichcem po podpisaniu umowy db-killery wkręcił.

Jeszcze bardziej niedawno, bo nawet miesiąc nie minął, mieliśmy okazję (ja i rodzina) zapoznać się z efektami dźwiękowymi towarzyszącymi przejazdom jednej fałki i dwóch rzędówek na przelotach, dosiadacze których zabawiali się dopalając resztki paliwa poza cylindrami. Łomot taki, że nawet dwa mijające się tramwaje to przy tym szept nimfy wodnej. A wszystko to działo się w Krakowie, na ulicy Św. Gertrudy w okolicach północy. Niestety, musiałem tego słuchać, urlopowałem tam przez tydzień i w tym czasie słyszałem ich czterokrotnie. Każdorazowo wybudzany nagle berbeć patrząc wielkimi oczami pytał: „Motory popsute?”. Kurcze, niespełna trzy lata a już całkiem bystra bestyjka.

Jeżeli komuś wydało się, że do zjawiska nazwanego na mój własny użytek „tjuningiem akustycznym” mam stosunek prześmiewczy, to wydało się słusznie. W sumie, nie trzeba być orłem intelektu, aby do tego dojść – wstęp zdradza intencję od samego początku. A jakby jeszcze do kogoś nie dotarło, przytoczę tekst klasyka, który to świetnie obrazuje moje zdanie w temacie:

„Gdyby, losu zarządzeniem Chopin grał z Dreptakiem Heniem,

W dwa Bechsteiny w jednej sali I by obaj naraz grali,

A ten Chopin smukłą ręką, nostalgicznie, ślicznie, cienko,

A ten Henio głośno, basem, pięścią raz, a raz obcasem,

Sprawozdawca krzyknąłby: On ma dużo więcej z gry!!!

Co nie znaczy, że jest lepszy, bo w zasadzie – pardon – pieprzy,

Ale szybciej, ale głośniej, efektowniej i radośniej.”

Tyle cytatu (niby o fortepianach, a pasuje jak ulał), ciekawe, czy ktoś rozpoznał autora? A teraz konkrety bez klasyki kabaretu i kina, będzie mało popularnie. Zakładanie ryczących potępieńczo puszek jest niczym innym, jak wstawianiem do „zglebionych wieśwagenów” maści wszelakiej, o wiele za głośnych zestawów nagłaśniających, koniecznie z „subłuferem”, albo lepiej dwoma. Oto prawdziwy powód około 90 procent wszystkich zamian seryjnych wydechów na głośniejsze. Chodzi o pokazanie się, zaistnienie choćby kosztem wywołania irytacji u innych, podobnej do tej wywoływanej przez dresiarza z włączonym na maksa bumboxem, idącego nieśpiesznie przez park. Takie leczenie kompleksów. Wszystkie inne uzasadnienia to ściema, którą autorzy tłumikowych modyfikacji próbują uzasadnić swoje postępowanie. Gadanie o głośnym, basowym wydechu ratującym życie ma tyle samo sensu co twierdzenie, że długi złoty łańcuch na szyi ratuje życie podczas burzy.

LwG. Nie dajcie się zwieść syrenim jazgotom akcesoryjnych wydechów.

P.S. A teraz będzie prywata: Tym co urządzali sobie nocne popierdułki na Św. Gertrudy w Krakowie życzę, aby pewne otwory zarosły im ostrokrzewem. I nie chodzi mi o nos ani inne w okolicach głowy. To za wyrywanie ze snu mojej żony i dzieciaków.