riderblog - motoblogi społecznoœci scigacz.pl

Rzecz ma się o znajomej Znajomego, co to (znajoma) 2oo ujeżdża, a którą Znajomy miał okazję niedawno zapoznać na jakiejś imprezie. Znajomy zamierza przejść na naszą stronę mocy, więc mieli wspólne tematy z tą jego znajomą sztuką nówką. Jak wspomniałem, dziewuchą będącą już po naszej stronie, tyle że chyba niekoniecznie intelektualnie... Ale o tym za chwilę.

Tematyka rozmowy, jak na sytuację typowa. A to jak fajnie się jeździ i że Znajomy duchem od dawna jest motonita, ale sytuacje życiowe tak się splatały, że jakoś nie wychodziło (miałem to samo). A co na pierwsze moto (tylko sport, 600 co najmniej) i gdzie można pośmigać. Sami przyznacie, że typowo. Stoimy sobie później ze Znajomym (on opowiada) i popijamy, ale tylko herbatkę, bo w pracy rzecz się dzieje. Opowiadanie snuje się leniwie, aż dochodzimy do momentu, kiedy dziewucha zrelacjonowała szlifa, w wyniku którego ma w ręce kawał blachy i niedługo będą go wyciągać. Myślę sobie, no miała pecha, fatalnie przyglebiła, że co... 2paki, w zabudowanym, na skrzyżowaniu... Cóż, natychmiast zmienia się moja „optyka” na sytuację. Ona nie miała pecha, wręcz przeciwnie, miała cholernie dużo szczęścia. Kolejny dowód na to, że w naturze musi być równowaga, głupki mają zazwyczaj farta (inteligentnym nie jest potrzebny).

Wiem, posypią się gromy ze strony różnych spidmajsterów, ale i tak to napiszę: Jazdę z takimi prędkościami w prawdziwym terenie zabudowanym uważam za czystej próby IDIOTYZM! Nie ważne, czy motocyklem, czy samochodem...

Niedawno w mojej wsi (tak, mieszkam na prawdziwej wsi) podobny pustostan intelektualny (tym razem facet) chciał przyszpanować wprowadzając swój katamaran grubo ponad setką (zabudowany) w zakręt, który ciężko przy czterdziestu pokonać. Musiał o tym wiedzieć, bo wjeżdżając wcześniej do wsi musiał go przejechać – innej drogi nie ma. Oczywiście wyniosło go (bezwładność to suka) i trafił w samochód córki znajomego (wracającej z pracy), spychając go na chodnik. Policji tłumaczył, że złapał poślizg na... Krowim placku! Naprawdę!

I to jest klucz do zrozumienia tych człekokształtnych – krowie gówno, oni je widzą na drodze, kiedy tak naprawdę wypełnia im czaszki.

Tak, znam te teksty typu: „jak nie umisz nie musisz zapier..ć, ale się odpier..l jak robią to ci co umiom!”

Uwaga „umioncy”, będzie trudne zdanie: To jest iluzja, niczego nie „umicie”. A nawet jak troszeczkę „umicie” to drastycznie zawężacie horyzonty zdarzeń, swój i otoczenia i „umienie” przestaje mieć znaczenie. Nie, nie będę tłumaczył co to oznacza. Ci którym warto tłumaczyć takie sprawy i tak wiedzą. A co do „spidmajsterów, równie dobrze mógłbym robić wykład z obliczeń wytrzymałościowych metodą elementów skończonych mieszkańcom obory mojego sąsiada.

Przyjmijcie na wiarę, że w warunkach prawdziwego „terenu zabudowanego” dwie paczki na budziku i samego Rossiego mogą załatwić tak samo skutecznie, jak cieniasa mojego pokroju. A umiejętnościami do tego gościa (Rossiego) każdemu z nas dalej, niż do Alfy Centauri.

I na koniec odrobina rachunku sumienia. Nie jeżdżę zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami prędkości, część z nich uważając za głupie (napiszę coś o tym – za tydzień). Zdarza mi się uzbierać kilka oczek w programie lojalnościowym Polskiej Policji. Ale bywa i tak, że jadę (o zgrozo!) wolniej, niż dopuszczalna. I wiecie co? Nie zdarzyło mi się jakieś tragiczne wymuszenie, zaś te co się zdarzyły, w większości przypadków dało się zażegnać odpuszczeniem gazu. A katamarany w korkach rozstępują się przede mną prawie biblijnie! Wiecie dlaczego? Bo daję otoczeniu szansę na zauważenie mnie i czas na podjecie odpowiedniej decyzji. Tak w praktyce wygląda zastosowanie wiedzy o horyzontach zdarzeń.

LWG. Obyśmy nie trafiali na drodze na pustostany intelektualne, którym właśnie krowa pod koła narobiła.